Wednesday 5 June 2013

એક વાર્તા...

મનાંકનો...

પ્રેમલ અને રમેશ નામનાં બે દર્દીઓ એક જ હોસ્પીટલનાં એક જ કમરામાં સારવાર લઇ રહ્યા હતાં. પ્રેમલને વારંવાર દમનાં હુમલાઓ આવતા હોવાને કારણે તેનો પલંગ કમરાની એક માત્ર બારી પાસે રાખવામાં આવ્યો હતો. રમેશનું કમરથી નીચેનું શરીર લકવાગ્રસ્ત હતું. તેનો પલંગ બેલ પાસે રાખવામાં આવ્યો હતો. જ્યારે જ્યારે પ્રેમલને દમનો હુમલો આવે ત્યારે ત્યારે રમેશ બેલની સ્વીચ દબાવતો, જેથી સમયસરની સારવાર મળવાને કારણે પ્રેમલનો જીવ જોખમમાં ન મૂકાય.
        પ્રેમલ પોતાની પથારી પાસેની બારીમાંથી બહાર દેખાતા દ્શ્યોનું વર્ણન કરતો રહેતો – ખુબ સુંદર, હરિત, પુષ્પો – આચ્છાદિત બગીચાઓ, દૂર દૂર બર્ફીલા પર્વતો અને વિશાળ, નીલું આકાશ.....!
        રમેશને પ્રેમલની ઇર્ષા આવવા લાગી. પ્રેમલને બહારનાં રળીયામણા, હળવાશ આપતા દ્શ્યો જોવા મળે , જ્યારે રમેશને તો ગુંગળામણ થાય તેવી સફેદો મારેલી હોસ્પીટલનાં કમરાની દિવાલો જ જોયા કરવાની ને?
        ફરી વખત જ્યારે પ્રેમલને દમનો હુમલો આવ્યો ત્યારે રમેશે બેલની સ્વીચ ન દબાવી. પરિણામે તરત સારવાર ન મળતાં પ્રેમલનો જીવ છૂટી ગયો. પ્રેમલનાં દેહને હોસ્પીટલમાંથી બહાર લઇ ગયા બાદ રમેશે પોતાના પલંગને બારી પાસે ખસેડવાની માંગણી કરી. છેવટે તેને જેની તલપ હતી તે ક્ષણ આવી પહોંચી. હવે તે પણ બારી બહારનાં રળિયામણાં દ્ર્શ્યો જોઇ શકશે. રમેશે બારી બહાર જોયું.
        બહાર સૂકો ભઠ્ઠ પ્રદેશ, થોડાક ઝાડી ઝાંખરા સિવાય તદ્દ્ન વેરાન અને ભૂખરું આકાશ તેની સામે મંડાયેલું હતું.
        રમેશની શું હાલત થઇ હશે તે આપણે સમજી શકીશું. તેના મનમાં પ્રેમલનાં સુંદર દ્રશ્યોનાં વર્ણનોનાં કારણે જે અંકિત થયું હતું તેનાં કરતાં કાંઇક વિપરીત વાસ્તવિકતા જ જોઇ. આપણે પણ રમેશની જગ્યાએ હોઇએ તો હતપ્રભ થઇ જઇએ અને પ્રેમલ પ્રત્યે કેવી લાગણી અનુભવીયે તે સમજી શકીશું.

(સંપાદિત)

1 comment:

  1. ઘણીવાર જીવનમાં એવું બનતું હોય છે કે જેવું આપણે માનતા હોઇએ તેવું બધું હોતું નથી, અને જ્યારે કઠોર વાસ્તવિકતાનો સામનો કરવાનો આવે ત્યારે પડી ભાંગતા હોઇએ છીએ.

    ReplyDelete